1.3.
Stopień pisma
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() ![]() |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() |
1.3.
Stopień pisma Można wyróżnić kilka podejść do definicji stopnia pisma. 1. Stopień pisma jest to pionowy wymiar pola znaku. Pole znaku jest to prostokątna powierzchnia przydzielona znakom pisma. [15, s. 218; 3, s. 289] W przypadku czcionek pionowy wymiar pola znaku jest określony przez wymiar czcionki między płaszczyzną sygnaturową a płaszczyzną tylną i jest nazywany stopniem czcionki [BN-71/7401-04 p. 2.2.17]. W przypadku fontów pionowy wymiar pola znaku może mieć w zasadzie dość dowolną wielkość (jest przydzielany arbitralnie przez projektanta danego kroju). ![]()
2. Stopień pisma jest to odległość pomiędzy najwyższym a najniższym elementem znaków pisma w danym kroju pisma [1, s. 803]. W szczególności może to być odległość pomiędzy dolną linią pisma a linią akcentów wersalikowych [50]. ![]()
W polskiej typografii przyjęto następujące tradycyjne nazwy stopni pisma (dla punktów Didota):
|